Ανάμεσα στις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις διαφορετικές ευαισθησίες των 27, η ΕΕ αγωνίζεται να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Το μήνυμα της Ευρώπης γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ακουστεί, σχολιάζει το Le Temps.
“Ευρώπη; Ποιον να καλέσουμε για να της μιλήσουμε;” Το περίφημο αστείο που αποδίδεται στον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Το βλέπουμε αυτό με τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς: η ΕΕ αγωνίζεται να μιλήσει με μία φωνή. Ο αδίστακτος ανταγωνισμός μεταξύ της προέδρου της Επιτροπής, Ursula von der Leyen, και του Charles Michel, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, απλώς πνίγει το μήνυμα. Χειρότερα, να μην ακούγεται, σχολιάζει η Valérie de Graffenried σε ένα editorial της ελβετικής έκδοσης.
Τα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη, οι εσωτερικές διαμάχες και άλλες διαμάχες εγωισμού στις οποίες επιδίδονται οι δύο ηγέτες βλάπτουν την εικόνα της ΕΕ. Το πρόσφατο ταξίδι της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στο Ισραήλ απλώς επιδείνωσε τις εντάσεις. Η Γερμανία έχει επικριθεί για την υπερβολική υποστήριξή της στο Ισραήλ, χωρίς καν να απαιτεί αρχικά σεβασμό του διεθνούς δικαίου.
Αποτέλεσμα? Εκνευρισμένοι, οι επικεφαλείς της διπλωματίας της ΕΕ, Josep Borrell και Charles Michel χρειάστηκε να διορθώσουν την κατάσταση, τα κράτη μέλη έδειξαν την αγανάκτησή τους και μια αναφορά που υπογράφηκε από 841 Ευρωπαίους αξιωματούχους και διπλωμάτες ζητούσε την παραίτηση της Ursula von der Leyen, κατηγορώντας την ότι «έθετε σε κίνδυνο την αξιοπιστία της ΕΕ”.
Οι αναφέροντες καταγγέλλουν μια καταστροφική διπλή επιχείρηση, η οποία «θεωρεί τον αποκλεισμό από τη Ρωσία (νερό και καύσιμα) του ουκρανικού λαού ως πράξη τρόμου, ενώ η ίδια πράξη που διέπραξε το Ισραήλ εναντίον του λαού της Γάζας αγνοείται εντελώς».
Το να μιλήσουμε με μια ενιαία, κατανοητή φωνή ήταν η φιλοδοξία της συνόδου κορυφής των 27 που συγκεντρώθηκαν στα τέλη της περασμένης εβδομάδας στις Βρυξέλλες. Αλλά η ατμοσφαιρική κακοφωνία δεν πηγάζει μόνο από τον ανταγωνισμό μεταξύ των ηγετών των ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Στο επίκεντρο της συζήτησης: το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του και η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους αμάχους στη Γάζα. Και σε αυτό το τελευταίο σημείο, η μάχη αποδείχτηκε, τις τελευταίες μέρες, ουσιαστικά… νοηματική.
Δημοφιλής στη Γαλλία, το Βέλγιο, ακόμη και την Ισπανία, η ιδέα μιας ανθρωπιστικής «εκεχειρίας» απορρίπτεται από τη Γερμανία, η οποία τη θεωρεί αντίθετη με το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί. Μόλις απορρίφθηκε η «κατάπαυση του πυρός» που ζητήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, οι ηγέτες της ΕΕ είχαν μακροχρόνιες συζητήσεις για τη διατύπωση των συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής, με επίκεντρο τις ανθρωπιστικές «παύσεις».
Φυσικά, οι ιστορικοί διαχωρισμοί είναι βαθιοί και οι διάφορες ευαισθησίες – οξυμένες. Πως να ξεπεραστούν τα πολιτικά αδιέξοδα και να δείξουμε ενότητα ενώ παρακολουθούμε μια παρέλαση ευρωπαίων αρχηγών κρατών στο Ισραήλ και τη Ραμάλα ο καθένας με τη δική του ατζέντα; Φαίνεται δύσκολο. Ο κύριος εμπορικός εταίρος του ισραηλινού κράτους, καθώς και ο μεγαλύτερος χορηγός ανθρωπιστικής βοήθειας στον κόσμο στους Παλαιστίνιους, η ΕΕ , έχει τους τρόπους να ασκήσει πίεση στις δύο πλευρές και να προσπαθήσει να σταματήσει μια περιφερειακή κλιμάκωση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της στη Μέση Ανατολή.
Πηγή: Euractiv.ro, Rador.ro
Μετάφραση: Μιχαέλα Λαμπρινίδου
www.ertnews.gr
